Przy jednej okazji pewien mnich, Vajjiański książę, mieszkał w Vesali w pewnej leśnej gęstwinie. Przy tej okazji odbywał się całonocny festiwal w Vesali. Wtedy ten mnich, słysz dźwięk instrumentów, gongów i muzyki dochodzących z Vesali, lamentował, recytując te wersy:
Mieszkamy w lesie całkowicie sami
Jak kłoda porzucona w zaroślach.
W taką wspaniałą noc jak ta
Kto ma się gorzej niż my?
Wtedy pewien bóg, który zamieszkiwał tą leśną gęstwinę, mając współczucie dla tego mnicha, pragnąc jego dobra, pragnąc pobudzić u niego potrzebę pilności, podszedł do niego i odezwał się takimi wersami:
Gdy tak mieszkasz w lesie całkowicie sam
Jak kłoda porzucona w zaroślach,
Wielu jest tych co ci zazdroszczą,
Jak mieszkańcy piekieł zazdroszczą tym co poszli do nieba.
Wtedy ten mnich, pobudzony przez tego boga, uzyskał potrzebę pilności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.